«Η Αθανασία φέτος δε θα είναι σε σχολείο, όχι γιατί δεν την έχει ανάγκη ο Αντώνης, αλλά για ένα παράβολο 3 ευρώ»
Δυστυχώς, αυτό που δεν εννοούν να καταλάβουν οι καρεκλοκένταυροι των Αθηνών είναι ότι πίσω από τις προσλήψεις, τους διορισμούς και τις μεταθέσεις εκπαιδευτικών δεν βρίσκονται μόνο οι αριθμοί, δεν είναι μόνο «πίνακες» αλλά άνθρωποι και ιστορίες που ειδικά στη νησιωτική Ελλάδα παίρνουν άλλη διάσταση. Διάσταση η οπία ποτέ δεν “μετρήθηκε” όταν από το Υπουργείο Παιδείας παίρνονται αποφάσεις…
Η Αθανασία είναι δασκάλα παράλληλης στήριξης η οποία πριν καιρό τοποθετήθηκε στην Αμοργό για να διδάξει τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες. Εκεί γνώρισε τον Αντώνη και στο πλαίσιο της διδασκαλίας αλλά και της εκπαιδευτικής της επάρκειας, για να λέμε και τα καλά, τον βοήθησε στο σχολείο. Το παιδί έκανε άλματα προόδου, όπως πληροφορηθήκαμε… Όμως, όπως συμβαίνει με την εκπαίδευση στα νησιά, τίποτε δεν διαρκεί για πάντα…
Η Αθανασία λόγω του ότι ήταν αναπληρώτρια, την επόμενη χρονιά τοποθετήθηκε στη Νάξο. Αυτό στενοχώρησε τον Αντώνη, τον οποίο βλέπει μόνο σε ευκαιριακές επισκέψεις της στην Αμοργό…
Πλέον, όπως πληροφορούμαστε, η νεαρή δασκάλα δεν είναι αναπληρώτρια… Δεν διδάσκει καν…
Ένα παράβολο των 3 ευρώ την πετά εκτός εκπαίδευσης. Και ο Αντώνης αλλά και κάθε “Αντώνης” στερούνται τη βοήθειά της…
Αλλη μια ιστορία, με θύμα τη νησιωτικότητα η οποία κάποιους θα στεναχωρήσει, κάποιους θα οργίσει, κάποιους θα κάνει να κουνήσουν το κεφάλια τους…
Τα νούμερα έχουν πρόσωπο, οι όποιες μεταβολές συνοδεύονται από ιστορίες, ανθρώπινες ιστορίες αλλά και εκπαιδευτικές ιστορίες που μπορεί να μην τις γνωρίζουν εκεί στον …περίβολο του ΟΑΚΑ που βρίσκεται το Υπουργείο Παιδείας, αλλά λόγω νησιωτικότητας όφειλαν να το έψαχναν περισσότερο…
Την φωτογραφία και την ιστορία αυτή μας της έκανε γνωστή μια ανάρτηση της Ελευθερίας Ψυχογιού
“H κοπέλα στην φωτό ήταν δασκάλα παράλληλης στήριξης στην Αμοργό. Πέρυσι την έστειλαν στην Νάξο. Γνωρίστηκε με τον Αντώνη στο νησί μας. Η Αμοργός είναι ένα νησί φτωχό σε παροχές για τα παιδιά και τους ανθρώπους με ιδιαίτερες δυνατότητες όπως ο Αντώνης. Η Αθανασία λόγω της εξειδίκευσης της βοήθησε τον Αντώνη. Κάθε φορά που έρχεται η Αθανασία ως επισκέπτης πια στο νησί, ο Αντώνης είναι πολύ χαρούμενος και κάθε φορά που φεύγει όχι. Γιατί γαμώ το κερατάκι μου μόλις τα παιδιά χτίζουν σχέσεις με δασκάλους το κωλοσύστημα σας τις γκρεμίζει;
Η Αθανασία φέτος δεν θα είναι σε κανένα σχολείο, όχι γιατί δεν θέλει, όχι γιατί δεν την έχει ανάγκη ο κάθε Αντώνης, αλλά διότι για ένα παράβολο, για 3 ευρώ, κάποιοι αποφάσισαν και την πέταξαν από την εκπαίδευση για δύο χρόνια.
Ελπίζω όλοι αυτοί οι άσχετοι, καρεκλοκένταυροι που αποφασίζουν, να έχουν την τύχη μιας τέτοιας αθώας, πλούσιας αγκαλιάς από κάποιον Αντώνη, μπας και γίνουν λιγάκι και άνθρωποι…
Σ αυτή την δύσκολη στιγμή της Αθανασίας η αγκαλιά του Αντώνη είναι η πιο χρήσιμη από όλες. Το να καταλάβουμε ότι ο κάθε Αντώνης μπορεί να είναι απολύτως χρήσιμος για όλους μας, είναι ένα στοίχημα. Στην Αμοργό θα το κερδίσουμε!
Υ,Γ: Όσοι από μας έχουμε το βλέμμα απόγνωσης του Αντώνη, αντικρίζοντας όλη αυτή την σκατοψυχιά γύρω μας,ας μάθουμε να αγκαλιαζόμαστε και σαν τον Αντώνη και τότε θα τα καταφέρουμε…”
About The Author
