Τον Μανώλη Γλέζο τον συναντούσα πάντα σε εκδηλώσεις… Εκεί ανταλλάζαμε μια, δυο κουβέντες περί της πολιτικής και των Ναξιακών θεμάτων…
Όμως θυμάμαι περισσότερο έντονα ένα βράδυ μια ιστορία που μας είπε σχετικά με το μεγάλο “μαράζι” της ζωής του. Να κάνει στ Απεράθου μια βιβλιοθήκη στο όνομα του αδελφού του.
Την ιστορία την είπε στην παρέα που είμασταν όταν τον επισκεφθήκαμε στο σπίτι του στ’ Απεράθου, με τον Μανώλη Κοττάκη, τον Γιάννη Δημητροκάλλη και τον Νικόδημο Λιανό μας δέχθηκε με χαρά.
Και ήταν ένα δύσκολο βράδυ.
Ήταν τότε που παραιτήθηκε από ευρωβουλευτής λόγω της υπογραφής από τον ΣΥΡΙΖΑ του τρίτου Μνημονίου…
Και όμως, παρά την φόρτιση που είχε, σαν οικοδεσπότης ήταν άψογος…
Μας μίλησε για πολλά, για τα παλιά και τα καινούργια.
Μας είπε ιστορίες από τις Βρυξέλλες όπου στο δρόμο θα συναντούσε ή έναν άνθρωπο να κρατάει ένα σκυλί ή έναν άνθρωπο να κρατά μία βαλίτσα…
Μας είπε για το σακουλάκι που είχε στην τσέπη του όπου μάζευε χρήματα για να τελειώσει την βιβλιοθήκη στη Μνήμη του αδελφού του Νίκου, αφού, όπως έλεγε, υποχρέωνε όποιον ήθελε να φωτογραφηθεί μαζί του να δίνει κάτι τις για τον σκοπό αυτό…
“Μια μέρα, μας είπε, ήρθε μια λεβεντογυναίκα και με σπασμένα αγγλικά με γαλλική αξάν, μου ζήτησε να φωτογραφηθεί μαζί μου.
Αφού της εξήγησα πως γίνεται αυτό, με χαρά μου έβαλε στο πουγκί ένα χαρτονόμισμα… Και με το τηλέφωνό της μας φωτογράφησε…
Αργότερα έμαθα από ένα Ισπανό συνάδελφο ότι ήταν… ποια λέτε, η Μαρίν Λεπέν…
Και γέλασε δυνατά…
Και βέβαια Μανώλης Γλέζος έφυγε μέσα στην καραντίνα του κορωνοϊού και ακόμη το όνομά του συνεχίζει να αποτελεί αντικείμενο συζήτησης…
Πέραν της συζήτησης για την ονοματοδοσία του Γενικού Λυκείου Νάξου, έρχεται η συζύτηση τον τρόπο που πρέπει να βρούμε για να τιμήσουμε τον Μανώλη Γλέζο στην πατρίδα του, όπως του αρμόζει…
Χωρίς να μιλώ εξ ονόματός του, με τον τρόπο που έλεγε εκείνο το Αυγουστιάτικο βράδυ την ιστορία αυτή στην παρέα μας, κρίνω ότι αν οι Νάξιοι, οι Απεραθίτες κάνουμε αυτή την βιβλιοθήκη θα έχουμε εξοφλήσει ένα μεγάλο μέρος του χρέους μας προς τον Μανώλη…
Προς το παρόν, βουλευτές του ΜέΡΑ25 προτείνουν να χρηματοδοτηθεί αυτή η βιβλιοθήκη από την Βουλη των Ελλήνων…
Όπως αναφέρει σχετικό ενημερωτικό δελτίο:
Η βιβλιοθήκη Νίκου Νικολάου Γλέζου, η μεγαλύτερη σήμερα βιβλιοθήκη της Νάξου και των Κυκλάδων, είναι δημιούργημα του Μανώλη Γλέζου στη μνήμη του εκτελεσθέντος αδερφού του.
Η συγκεκριμένη βιβλιοθήκη χρηματοδοτούνταν αποκλειστικά και μόνο από τον Μανώλη Γλέζο ενόσω ήταν εν ζωή. Σήμερα, οι βουλευτές του ΜέΡΑ25 με επιστολή τους στον Πρόεδρο της Βουλής προτείνουν να γίνει η χρηματοδότησή της από την Βουλή των Ελλήνων.
Διαβάστε την ανακοίκοινωση: Οι βουλευτές του ΜέΡΑ25 κατέθεσαν πρόταση να χρηματοδοτήσει, από τον προϋπολογισμό της, η Βουλή των Ελλήνων τη βιβλιοθήκη Νίκου Νικολάου Γλέζου, τη μεγαλύτερη σήμερα βιβλιοθήκη της Νάξου και των Κυκλάδων, δημιούργημα του μεγάλου αγωνιστή και συμβόλου της Εθνικής Αντίστασης κατά του ναζισμού, Μανώλη Γλέζου, στη μνήμη του εκτελεσθέντος αδερφού του Νικόλαου.
Όπως γνωρίζετε, η συγκεκριμένη βιβλιοθήκη που χρηματοδοτούνταν αποκλειστικά και μόνο από τον Μανώλη Γλέζο ενόσω ήταν εν ζωή, αποτελεί ένα τεράστιο πνευματικό επίτευγμα, ιδίως το 1964 που δημιουργήθηκε σε ένα δυσπρόσιτο, εκείνη την εποχή, ορεινό χωριό της Νάξου, εξασφαλίζοντας στους νέους πρόσβαση στη γνώση και εξοικείωση με το βιβλίο, ενώ και σήμερα η ιστορική και πολιτιστική αξία της είναι αδιαμφισβήτητη.
Η τεράστια σημασία που είχε η βιβλιοθήκη αυτή για τον Μανώλη Γλέζο προκύπτει και από το γεγονός ότι η οικογένεια του, όταν εκείνος πέθανε, σεβόμενη την επιθυμία του, ζήτησε, αντί στεφάνων, να δοθούν χρήματα στη μνήμη του για τη βιβλιοθήκη του χωριού.
Ο Μανώλης Γλέζος αδιαμφισβήτητα σημάδεψε τη σύγχρονη ελληνική ιστορία με την τόλμη των έργων και την παρρησία των λόγων του, κατορθώνοντας κάτι μοναδικό, να χαίρει αναγνώρισης από το σύνολο του πολιτικού φάσματος, σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Σε συνέχεια της απόφασης της Κυβέρνησης για την προσθήκη του ονόματός του στην επωνυμία του Γενικού Λυκείου Νάξου, η χρηματοδότηση από τη Βουλή των Ελλήνων της βιβλιοθήκης Νίκου Νικολάου Γλέζου στην Απείρανθο, που ήταν έργο ζωής για τον Μανώλη Γλέζο, συνιστά μια λογική αλλά και συμβολική απόφαση και πράξη, με ιδιαίτερη βαρύτητα, ιδίως αυτή την ιστορική εποχή, που η ελληνική Δικαιοσύνη καταδίκασε το ναζισμό και τα μορφώματα που τον εκφράζουν.
