Ελένη Λιαρμακοπούλου-Σφυρόερα. Δυο ποιήματα “μαθήματα” για την ειρήνη και την φρίκη του πολέμου στην Ουκρανία
Αλοίμονο στους λαούς που ξεχνάνε τις τραγωδίες τους και κάνουν τα ίδια σε άλλους πιο αδύναμους…
Η Ιστορία, λένε επαναλαμβάνεται είτε σαν τραγωδία είτε σαν φάρσα…
Αυτές τις ημέρες λαμβάνει χώρα μια πολεμική επίθεση και εισβολή στην Ουκρανία από τη Ρωσία.
Μια χώρα που κατά τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο από την εισβολή των Γερμανών Ναζί πλήρωσε πανάκριβο τίμημα σε ζωές και υποδομές…
Σήμερα κάνει το ίδιο στην Ουκρανία και μάλιστα με την βοήθεια της Λευκορωσίας αφού το καθεστώς εκεί είναι φίλα διακείμενο με τον Πούτιν.
Αυτή η ιστορική ανορθογραφία μου έφερε στο νου δύο ποιήματα της Ναξιώτισσας Ελένης Λιαρμακοπούλου-Σφυρόερα τα οποία είναι εμπνευσμένα από το μεγαλείο της ειρήνης, το ένα και από την φρίκη του πολέμου το άλλο…
Το πρώτο λέγεται “Ειρήνη” και γράφτηκε στο Μίνσκ, την πρωτεύουσα της Λευκορωσίας πριν χρόνια, εμπνεόμενο από το γεγονός ότι με τον πόλεμο έρχεται ο όλεθρος και η φρίκη και με την ειρήνη η χαρά και η δημιουργία.
Το επόμενο είναι για το Χατίν, χωριό στα προάστια του Μινσκ όπου οι Γερμανοί Ναζί κατέστρεψαν κυριολεκτικά. σχεδόν τέτοιες μέρες, το 1943…
Και τα δυο ποιήματα είναι από την ποιητική συλλογή της Ελένης Λιαρμακοπούλου-Σφυρόερα “Ευαισθησίες” και πρέπει να μας προβληματίσουν αλλά και να μας κινητοποιήσουν να εργαζόμαστε κάθε ώρα, κάθε μέρα, κάθε στιγμή για την ειρήνη και την αδελφοσύνη των λαών.
About The Author
