Joao Βασσαλάκης, ένας Ναξιώτης στη Βραζιλία
Το είπαν πολλοί και το λέμε ακόμα. Η μεγάλη δύναμη της Νάξου είναι έξω από το νησί…
Οι Ναξιώτες για την αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής πήγαν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και δημιούργησαν, έκαναν απογόνους, ενσωματώθηκαν στις τοπικές κοινωνίες, αλλά πάντα κουβαλούν το νησάκι τους στην καρδιά τους και τις αναμνήσεις τους…
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Νικόλαος Δαμιράλης του οποίου η γλυκιά ανάμνηση της Νάξου έγινε ποίημα που το διάβασαν γενιές και γενιές μέσα από τα αναγνωστικά του δημοτικού σχολείου:
«Νησάκι μου ὄμορφο,
καμαρωμένο,
στὰ ξένα κι ἂν μένω,
δὲ σὲ ξεχνῶ…»
Οι Ναξιώτες ταξίδεψαν παντού και μετέφεραν τον μύθο του νησιού στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
Ο Joao Βασαλάκης είναι ένας Ναξιώτης στην Βραζιλία. Και όμως δεν γεννήθηκε στη Νάξο αλλά στο Sao Paolo της αχανούς χώρας της Λατινικής Αμερικής. Οι γονείς του, Ναξιώτες μετανάστες, πήγαν στην Βραζιλια λίγο μετά τον μεγάλο πόλεμο. Ο joao γεννήθηκε το 1957.
Ο νόστος για το νησί, οδήγησε την οικογένεια στην παλινόστηση και έτσι έφθασαν και πάλι στη Νάξο το 1963 όπου ο μικρός πήγε σχολείο, μεγάλωσε, εκπλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις, έκανε και λίγο χρόνο στα καράβια και επέστρεψε στην Βραζιλία και στο Sao Paolo στην αρχή και στo Santos στη συνέχεια, όπου και έριξε άγκυρα. Στην πόλη όπου λατρεύτηκε ο Πελέ σαν Θεός, ο Joao λατρεύτηκε γιατί έφερε στους Βραζιλιάνους την ελληνική διασκέδαση. Έφτιαξε ένα πολυχώρο διασκέδασης με κορυφή τον Zorbas, ένα κέντρο διασκεδάσεως με μπουζούκια και νησιώτικα που διασκέδαζε όχι μόνο τους περίπου 500 Έλληνες της πόλης αλλά και τος χιλιάδες Βραζιλιάνους που έμαθαν, αγάπησαν την “Diversão grega», δηλαδή την ελληνική διασκέδαση και το έκανα στέκι τους. Μαντέψτε ποια εικόνα κοσμούσε έναν από τους τοίχους του μαγαζιού του; Μα, φυσικά η Νάξος.
Εκεί έκανε ο Joao οικογένεια και κράτησε το μαγαζί μέχρι το 2016 όπου και συνταξιοδοτήθηκε.
Σήμερα ζει λίγο έξω από το Sao Paolo.
Μιλήσαμε μαζί του και μας είπε: «Πάντα κουβαλάω τη Νάξο και την Ελλάδα στην ψυχή μου. Όλοι οι Έλληνες όσους συνάντησα έχουν την ίδια αγάπη. Και όχι μόνο αυτοί που ήρθαν από την Ελλάδα αλλά και εκείνοι που γεννήθηκαν εδώ, δεύτερης και τρίτης γενιάς. Παράδειγμα οι κόρες μου η Ούρσουλα και η Μπάρμπαρα»
Τον ρωτήσαμε αν ήρθε ποτέ στη Νάξο και μας είπε ότι ήρθε το 1984 για να ψηφίσει και να πάρει τα απαραίτητα δικαιολογητικά για να έχει ελληνικό διαβατήριο. Θέλει να ξαναγυρίσει αλλά είναι πολύ δύσκολο, γιατί η Βραζιλία είναι στην άλλη άκρη του κόσμου…
Μας μίλησε για την δύσκολη κατάσταση που περνάνε στην Βραζιλία λόγω κορωνοϊού καθώς η χώρα μετρά 130.000 νεκρούς.
Αλλά όπως συμπλήρωσε, η ελληνική παροικία του Sao Paolo που μετρά 10.000 μέλη είναι αρκετά δεμένη και παρούσα στα γλέντια, τις πανηγύρεις, τις θρησκευτικές και εθνικές γιορτές, αφού υπάρχει και χώρος εκδηλώσεων και Ελληνορθόδοξη εκκλησία.
Τέλος, τον ρωτήσαμε τι γνώμη έχουν οι Βραζιλιάνοι για τους Έλληνες και μας είπε:
«Έχουν μεγάλη εκτίμηση στους Έλληνες. Στα σχολεία μαθαίνουν την Ιστορία και νοιώθουν δέος για τους αρχαίους προγόνους μας. Για σήμερα, ακούνε για την κρίση και στενοχωριούνται. Όμως αυτό που μου έκανε πάντα εντύπωση ότι με κάθε Βραζιλιάνο που μιλούσα έχει όνειρο και στόχο ζωής να ταξιδέψει στην Ελλάδα και να δει από κοντά το μεγαλείο του πολιτισμού της. Παραμένει όνειρο γι αυτούς η Ελλάδα…»
About The Author
