“Ου κλέψεις” Μια ταινία – αναφορά στην παλιά Ορεινή Νάξο και την Κόρωνο
Όταν ο Ντίμης Δαδήρας πήρε το σενάριο του Απεραθίτη Νίκου Σφυρόερα σχετικά με μία ιστορία αγάπης μέσα σε ένα νησιωτικό χωριό και μάλιστα στη Νάξο το απέρριψε χωρίς δεύτερη σκέψη…
Οι ταινίες, στις αρχές της δεκαετίας του 60 γυριζόταν είτε στα στούντιο των εταιρειών παραγωγής ταινιών, συνήθως ήταν μεγάλες αποθήκες, είτε σε σπίτια της παραγωγής (γι αυτό και βλεπουμε ένα συγκεκριμένο σκηνικό σε πολλές ταινίες εκείνης της εποχής, σε δρόμους γύρω από το κέντρο, στην Πατησίων, την Χαλκοκονδύλη, το Πεδίο του Άρεος και αν χρειαζόταν θάλασσα, πήγαιναν στον Σχοινιά όπου συνδύαζε δάσος με πεύκα, θάλασσα ρηχή και βοτσαλωτή παραλία…
Έτσι με μια φθηνή παραγωγή, απλά σκηνικά και δυο τρεις ηθοποιοί πρώτης γραμμής, οι συνηθισμένοι δευτεραγωνιστές Λαυρέντης Διανέλος, Παντελής Ζερβός, Νάσος Κεδράκας, ο Γιώργος Βελέντζας και πολλοί νέοι ηθοποιοί από τις σχολές και η ταινία ήταν έτοιμη.
Να πάει ένα κινηματογραφικό συνεργείο με κάμερες, φώτα, υποδομές κλπ σε ένα ορεινό χωριό της Νάξου όπου καλά καλά δεν υπήρχε δρόμος ήταν κάτι το απαγορευτικό. Γιατί ναι μεν οι άνθρωποι της παραγωγής θα φιλοξενούνταν στα σπίτια του χωριού, αλλά τι θα γίνει με τους δεκάδες ηθοποιούς; Που θα έμεναν; Η απόσταση από τη Χώρα μεγάλη και ο δρόμος κακοτράχαλος…
Έτσι η πρώτη απόπειρα το σενάριο να γυριστεί ταινία για κάτι που ήταν βίωμα του σεναριογράφου με μια ιστορία που δεν είχε αφηγηθεί κινηματογραφικά κάποιος άλλος απέτυχε…
Όμως η Μπριτζίτ Μπαρντό της χώρας μας, η Γκιζέλα Ντάλι, είχε ρίζες από την ορεινή Νάξο και ήταν και εκείνη την εποχή, όπως μου έλεγε σε συνέντευξή της το 2000 ήταν ζευγάρι στη ζωή με τον Ντίμη Δαδήρα. Μάλιστα παντρεύτηκαν αργότερα και έμειναν μαζί για πολλά χρόνια. Ο Δαδήρας γύριζε επτά ταινίες με την Γκιζέλα Ντάλι.
Κάτι η ευρηματικότητα του σεναρίου, κάτι η σαγήνη της Γκιζέλας, πείσθηκε ο Ντίμης Δαδήρας και μάλιστα για χάρη της Γκιζέλας χρηματοδότησε την παραγωγή με την οικογενειακή του εταιρεία παραγωγής την “Ολύμπια Φίλμ”. Την διεύθυνση παραγωγής είχε ο Γιώργος Αρίων (Γιώργος Σταματόπουλος ο οποίος ήταν υπεύθυνος παραγωγής και σε άλλες ταινίες που γυρίστηκαν στα νησιά, αλλά και σκηνοθέτης.
Η Γκιζέλα αφού πέτυχε να γυριστεί η ταινία, “απαίτησε ναζιάρικα” όπως μου είπε, να γυριστεί στο χωριό της, στην Κόρωνο και όχι σε άλλο χωριό πιο κοντά στη Χώρα… Μάλιστα είπε ότι πέραν από τους πρωταγωνιστές, όλοι οι υπόλοιποι κομπάρσοι θα ήταν οι κάτοικοι του χωριού…
“Να δεις την πρώτη μέρα, να πηγαίνουμε τις κάμερες και τα φώτα, τις γεννήτριες με τα γαϊδουράκια στα στενά, τι άκουσα από το συνεργείο, δεν λέγεται…” μου έλεγε η Γκιζέλα καθώς θυμόταν τις σκηνές.
Ο σεναριογράφος θα ήθελε να γυριστεί η ταινία στην Απείρανθο, αλλά αφού η Γκιζέλα κατάφερε να φέρει την ταινία στη Νάξο, του υποσχέθηκε ότι αν έχει επιτυχία, θα γυρίσουν και μία ταινία στο χωριό του σεναριογράφου…
Έτσι και έγινε και την επόμενη χρονιά, το επόμενο καλοκαίρι του 1966 γυρίστηκε η ταινία “Ο Παρθένος” στην Απείρανθο.
Ο Νίκος Σφυρόερας ήταν αδερφός του Ιστορικού Βασίλη Σφυρόερα, συγγραφέας και ηθοποιός ο ίδιος που έπαιξε δίπλα στην Μαρίκα Κοτοπούλη και τον Κάρολο Κουν. Ήταν και δημοσιογράφος και μάλιστα είχε πλούσια αντιστασιακή
Τα γυρίσματα έγιναν καλοκαίρι και ήταν πολύωρα. Από το πρωί μέχρι το βράδυ. Μάλιστα Για να επιταχυνθεί η παραγωγή, ο Δαδήρας σκηνοθετούσε στην πλατεία και ήδη ο Σταματόπουλος είχε στήσει τη σκηνή έξω από το χωριό… Κάποιες σκηνές γυρίστηκαν σε στούντιο ενώ κάποιες τελευταίες σκηνές που έπρεπε να “δέσουν” γυρίστηκαν σε ένα χωριό λίγο έξω από την Αθήνα, καθώς δεν ήταν δυνατόν να ξαναπάνε στη Νάξο…
Η υπόθεση είναι λίγο πολύ γνωστή.
Μια γνήσια Ναξιώτικη ιστορία αγάπης η οποία είναι μπλεγμένη με ένα πανάρχαιο … έθιμο της περιοχής…
Οι κάτοικοι ενός χωριού έχουν έθιμο να κλέβουν ο ένα τον άλλο. Ο παπάς και ο αστυνόμος του χωριού προσπαθούν μάταια να του σταματήσουν. Ακόμα κι όταν πείθονται ότι είναι αμαρτία να κλέβουν ο ένα τον άλλο, οι χωρικοί αποφασίζουν να κλέψουν το διπλανό χωριό. Ο παπάς αποφασίζει να φύγει για πάντα από το χωριό και οι κάτοικοι, προκειμένου να τον κρατήσουν, υπόσχονται να σταματήσουν οριστικά την κακιά του συνήθεια…
Στην ταινία πρωταγωνιστούσαν μια πλειάδα ηθοποιών του κινηματογράφου και του θεάτρου.
Η Γκιζέλα Ντάλι (Μέγκλα) είχε δίπλα της τον ζεν πρεμιέ Τάκη Εμμανουήλ (Πέτρακας) που εκείνη την εποχή έδρεπε δάφνες με την συμμετοχή του στην οσκαρική ταινία του Κακογιάννη “Ζορμπάς” με τον Αντονι Κουίν και τον Αλαν Μπέιρτς. Τα “αδέρφια” της Σπύρος Κωνσταντόπουλος και Νώντας Καστανάς, ο “θείος” της ο Μαθιός ήταν ο μεγάλος Δήμος Σταρένιος, ο παππάς ήταν ο Θόδωρος Έξαρχος, ο πρόεδρος του χωριού Γιώργος Νέζος, ο ενωμοτάρχης Κούλης Στολίγκας, και πολλοί άλλοι.
Ιδιαίτερο χρώμα είχε η συμμετοχή στην ταινία των Κορωνιδιατών.
Διαβάζουμε στο blog koronos Times ότι “τα παιδιά της Μέγκλας και του Πέτρακα ήταν ο Μανώλης Νικ Μανδηλαράς του Μπουμπλονικολή , ο Δημήτρης Ι. Μαγγιώρος του Χατζηδογιάννη και η Ευδοκία Γ. Κουφοπούλου του Μαυρομιχαλοέργη. Οι ήρωες ήταν υπαρκτά πρόσωπα της Κορώνου , ο Πέτρακας ήταν ο Πέτρος Κοντόπουλος ή Νταής γνωστός για τη δράση του σε όλη τη Νάξο , η Μέγκλα ήταν η Ελένη Νομικού γυναίκα του Νταή με το παρατσούκλι Μέγκλα , ο μπαρμπα Μαθιός ήταν ηθογραφικό πρόσωπο της Κορώνου ο οποίος αναφέρεται σε πολλές ιστορίες σαν πρωταγωνιστικό πρόσωπο αποφεύγοντας ο αφηγητής να πει το πραγματικό πρόσωπο”.
Η ιστορία, οι πρωταγωνιστές και φυσικά οι πολύ καλές κριτικές έφεραν πολύ κόσμο στις αίθουσες και συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης αλλά έπεσε πάνω στην ταινία “Το Μπλόκο” του Αδωνιδος Κύρου και την ταινία του Μιχάλη Γρηγορίου “Οχι Κύριε Τζόνσον”.
Οι φωτογραφίες είναι από το αρχείο της Γκιζέλας Ντάλι μέρος του οποίου έδωσε το 1994 στον Μανώλη Δ. Μανωλά
ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ:
https://www.youtube.com/watch?v=YLCI8ot_eiY
About The Author
