Στη Νάξο κρύβεται ένας θησαυρός ...μηχανοκίνητος

Μέσα στον Αύγουστο του 2021, η μοίρα μας έφερε στο πανέμορφο νησί του Αιγαίου με το όνομα Νάξος, να κάνουμε ένα πολλαπλό ρεπορτάζ, πάντα όμως με κοινό παρονομαστή την “ρόδα”. Η Νάξος είναι το μεγαλύτερο νησί των Κυκλάδων, με έκταση 429,79 τ.χλμ. και απέχει περίπου 100 ναυτικά μίλια από τον Πειραιά ( λίγο παραπάνω από 3 ώρες με το World Champion Jet της SEAJETS).

Κατά την παράδοση, οι πρώτοι κάτοικοι του νησιού ήταν οι Θράκες και οι Πελασγοί. Αργότερα ήρθαν οι Κάρες, με αρχηγό τον Νάξο, στον οποίο και αποδίδεται το όνομα του νησιού. Η μεγαλύτερη πόλη και πρωτεύουσα του νησιού είναι η Χώρα ή Νάξος, με 7.070 κατοίκους (απογραφή 2011). Τα κυριότερα χωριά είναι το Φιλώτι (κρατήστε το όνομα αυτού του γραφικού χωριού), η Απείρανθος, η Βίβλος(Τρίποδες), , η Αγ. Άννα, ο Αγ. Προκόπιος, ο Άγιος Αρσένιος, η Κόρωνος, το Γλυνάδο, ο Απόλλωνας.

Το νησί είναι γνωστό ως πηγή σμύριδας, ενός πετρώματος πλούσιου σε κορούνδιο, το οποίο μέχρι τη σύγχρονη εποχή ήταν ένα από τα καλύτερα διαθέσιμα λειαντικά, για τα μάρμαρά του (βλέπε “πορτάρα”), για την γεωργία του, με την πατάτα Νάξου να είναι ξακουστή σε Παγκόσμιο επίπεδο αλλά και την γεωργία της, αφού σε επίπεδο γαλακτοκομικών είναι αρκετά ψηλά με την γραβιέρα Νάξου να κερδίζει τους ουρανίσκους μας.

Καλώς ή κακώς (πολύ καλώς για εμάς), το νησί πλέον διαθέτει μια ομάδα ανθρώπων, που έχουν βάλει στόχο ζωής την ανάπτυξη του Μηχανοκίνητου Τουρισμού στην περιοχή τους, με ορίζοντα διεύρυνσης της Τουριστικής περιόδου σε ολόκληρο το 12μηνο του έτους.

Για εμάς, με το που πατήσαμε το πόδι μας στο νησί, η ζεστή φιλοξενία ήταν δεδομένη αφού ο κύριος “Ιστορίες μιας καρό σημαίας” με το “επιτελείο” του, ήταν εκεί κάθε στιγμή και κάθε λεπτό στην 6ήμερη παραμονή μας στο νησί, για να μας δείξει πραγματικά τον τόπο του, σπιθαμή προς σπιθαμή.

Σε αυτό το συγκεκριμένο “επεισόδιο” θα μιλήσουμε όμως για τον Κώστα Μαυρογιάννη. Έναν επιχειρηματία από την Νάξο, που όσοι έχετε περάσει από το νησί, σίγουρα έχετε περάσει από το μαγαζί του “Μάρω”. Ένα μαγειρειό στο κέντρο της Χώρας που πραγματικά αξίζει τον κόπο να πας για δύο λόγους. Πρώτον για την απίθανη κουζίνα του και δεύτερον για να επισκεφθείς τον εσωτερικό του χώρο, που φαντάζει με ένα μίνιμαλ μουσείο με εκθέματα από την ιστορία του νησιού και όχι μόνο, από πολλές δεκαετίες πίσω. Όταν γνωρίσαμε τον Κώστα, δεν αργήσαμε να καταλάβουμε την “αρρώστια” του, για την Μηχανοκίνηση και μετά από μερικές στιγμές, βγήκε από το στόμα του η λέξη “γιάφκα”. Όπως φαντάζεστε, δεν τον αφήσαμε σε χλωρό κλαρί, μέχρι να μας πάει, κατανοώντας βέβαια τις επιχειρηματικές του υποχρεώσεις.

Έτσι λίγο μετά τις 12 τη νύχτα, εκεί που οι άλλοι έπιναν τις ποτάρες τους, εμείς βρεθήκαμε σε ένα ερημικό χωράφι στη μέση του πουθενά (στην κυριολεξία), σε κάτι που θύμιζε μάντρα μεταχειρισμένων ανταλλακτικών, με την περιέργεια να βαράει κόκκινο, για το τι θα δούμε πίσω από την άσπρη πόρτα. Τα υπόλοιπα είναι σίγουρα πως δεν μεταφέρονται με λέξεις και σας προσκαλούμε να δείτε το πιο κάτω βίντεο.

Ένα ευχαριστώ στον Κώστα Μαυρογιάννη είναι πολύ μικρό, για την δυνατότητα που μας έδωσε να ζήσουμε αυτή την εμπειρία.

Σύντομα θα δείτε ακόμα πολύ υλικό από το φιλόξενο και πανέμορφο νησί της Νάξου.

Απολαύστε υπεύθυνα το πιο κάτω βίντεο :