Θυμάσαι και θυμάμαι, πιστεύω… Ναι, αυτές είναι οι γλυκιές θύμησες του ελληνικού καλοκαιριού, για κάθε παιδί…
Θυμάμαι και θυμάσαι πιστεύω, που κάποτε φτειάχναμε τα δικά μας κάστρα στην άμμο επάνω, ε;;;!!! (και) κάτω από τον ήλιο τον καυτό του καλοκαιριού, τότε που ήμασταν παιδιά…
Θυμάμαι και θυμάσαι πιστεύω, που καμαρώναμε όταν πια τα κάστρα και τα παλάτια μας στέκαν εκεί αγέρωχα και καμαρωτά! μέχρι το κύμα να τα λούσει…
Θυμάσαι και θυμάμαι, πιστεύω…
Ναι, αυτές είναι οι γλυκιές θύμησες του ελληνικού καλοκαιριού, για κάθε παιδί…
Η δημιουργική φαντασία και σκέψη των παιδιών, ναι, ανέκαθεν “έγραφε” και εξακολουθεί και στις ταραγμένες μέρες μας να “γράφει” ποιήματα στην άμμο!!!
Εκεί στην παραλία του Άι-Γιώργη, κάποια παιδιά κάναν σήμερα το πρωί το πέρασμά τους. Και φρόντισαν να αφήσουν στην άμμο επάνω την καυτή το αποτύπωμά τους. Έτσι, για να’ χουν να θυμούνται…
Το ελεφαντάκι που “έχτισαν” στην παραλία, στέκει, εκεί δίπλα στο κύμα, καμαρωτό!
Η ευρηματική σκέψη των παιδιών, ομολογουμένως, εντυπωσιακή! όπως και το δημιούργημά τους…
Καλό καλοκαίρι παιδιά!
About The Author
